Bigos. Tradycyjna dla kuchni polskiej i litewskiej potrawa z kapusty i mięsa, prawdopodobnie "importowana" do Polski przez króla Władysława Jagiełłę, który serwował tę potrawę w czasie organizowanych przez siebie polowań. Podstawowymi składnikami bigosu są: drobno szatkowana kapusta kiszona, kapusta świeża, różne gatunki mięsa i wędlin, suszone grzyby, suszone śliwki, cebula i przyprawy. Całość należy dusić tak długo jak się da (czym dłużej, tym lepiej), najlepiej z przerwami przez kilka dni.
Żurek to zupa przyrządzana na bazie zakwasu z mąki mająca charakterystyczny kwaśny smak. Specjalność regionalnej kuchni polskiej oraz innych Słowian północnych. Podawana z osobno ugotowanymi ziemniakami okraszonymi stopioną słoniną lub boczkiem, kiełbasą, podrobami lub gotowanym jajkiem. W niektórych rejonach serwowana tradycyjnie podczas Świąt Wielkanocnych.
Pierogi. Potrawa wykonana z ciasta gotowanego, pieczonego lub smażonego na głębokim tłuszczu, cienko rozwałkowanego i wypełnionego różnorodnymi nadzieniami. Do najbardziej popularnych zaliczamy: tradycyjne pierogi ruskie z ziemniakami i serem białym, pierogi z mięsem, z kapustą i grzybami oraz owocami sezonowymi (jagody, truskawki).
Gołąbki to potrawa z farszu zawiniętego w rolki z liści białej kapusty. Tradycyjnymi składnikami farszu są mielone mięso wieprzowe i ryż lub kasza oraz dalsze dodatki, jak np. cebula, grzyby i przyprawy. Istnieją także inne warianty nadzienia np. z mięsem drobiowym, baraniną lub bez mięsa. Przed podaniem gołąbki są duszone lub smażone na tłuszczu.
Barszcz. Zupa sporządzana przede wszystkim z kiszonych lub surowych buraków (barszcz czerwony), oraz ze specjalnie zakwaszonego zacieru z mąki (barszcz biały, żur). Smakiem tradycyjnego barszczu świętuje się Wigilię Bożego Narodzenia oraz śniadania Wielkanocne. Kuchnie regionalne poszczególnych rejonów Polski mają własne recepty na barszcz.
Kremówki papieskie. anegdotyczny zwrot, ktory wywodzi się z ostatniej wizyty papieża Jana Pawła II w rodzinnych Wadowicach. W czasie publicznego wystąpienia papież wspominał swoją młodość w tym mieście, wymieniając między innymi kremówki w pobliskiej cukierni. Kremówki papieskie szybko stały się powszechnym w Polsce symbolem swobody Jana Pawła II w kontaktach z ludźmi, nawet podczas oficjalnych uroczystości masowych
Head
office :